Şimdi herkesin aklına “aaa maçı kaybettiler ya o yüzden stada sallıyacak”” düşünceleri olabilir ama bugün şu maçı 5-0da kazansak bu yazıyı yazıcaktım.
1 haftadır düşünüyordum aslında gitsekmi gitmesekmi diye hatta kendi kendime “lan delimi dürttü olm otur oturduğun yerde” diye de en az 10sefer söylemişimdir. Zira İstanbul’un haritasına baktığımda Çekmeköy’ün bi uçta Başakşehir’in bi uçta olduğunuda biliyordum. Hatta çevremdende gitme falan diyenler olmuş en yakınım olan babam gidiceğimi öğrendiğimde bana dicek bişey bırakmadın ne bok yersen ye gibisinden laflar etmişti. Servis ayarlanmış saati falan konuşulmuş biletler alınmış maç günü bekleniyordu artık.
Servis vardı ya hani rahatız diyoruz kendi kendimize ama nerdeee maç bitti servis yok ortada. Ne demişti İlyas Salman Hababam Sınıfında “yürümekle yol aşilir” şimdi bende ona burdan sesleniyorum “BOK AŞILIR”. Allah’ın unuttuğu yer diye bi tabir vardır hani olur olmadık yerde kullanmayı severiz onu hatta Çekmeköy için bile kullanıyorlar –çekmeköy’e kurban olurum bugünden sonra- harbiden Allah’ın unuttuğu yer arkadaş ya. Lan yürü yürü bitmiyor yol insan gördüğümüzde seviniyorduk o derece hatta merkezi bi yere geldiğimizde sevinçten köprünün üstünde durup geçen arabaları saydık o derece vahim bi durumdu. Maç falan umrumda değildi zaten sezon içinde 2maçta 4puan alacağı tek takım Beşiktaş’tı ibb’nin. Adamlar nasıl bi psikolojiyle sahaya çıkıyorlarsa arkadaş anlamak güç.
Son söz olarak hani büyük konuşmayı sevmem ama bi daha o stada giden Cem’in devamını siz getirin işte. Aslında alenen küfretmeyi seven bir insan değilim ama şunu demeden geçmek ayıp olurdu. “Oraya stad yapanın amına koyim”.
